Buitenplaats Het Enzerinck

Als leengoed werd Het Enzerinck reeds in 1378 genoemd. In de loop der eeuwen waren verschillende Zutphense regentengeslachten eigenaar, waaronder Kreynck, Schimmelpenninck en Van der Capellen. In 1766 kwam het goed door vererving in bezit van mr. Rudolph J. Staring, oudoom van de beroemde dichter A.C.W. Staring (van landgoed de Wildenborch), die rond 1770 aan de bestaande boerderij een herenkamer liet bouwen als zomerverblijf. Starings dochter, Anna, was gehuwd met mr. Everhard Verhuell. Het gezin verbleef veel op Het Enzerinck. De oudste zoon, Maurits, heeft in zijn ‘levensherinneringen 1787-1812’ uitgebreid geschreven over het leven op de buitenplaats. In 1829 werd Het Enzerinck verkocht aan Lambertus Harmsen, die het buiten in 1835 verkocht aan jonkheer Constantin van Panhuys en zijn vrouw Charlotte Staring (dochter van eerdergenoemde dichter). Het echtpaar liet een nieuw bakstenen landhuis bouwen. De oude boerderij met herenkamer werd verbouwd tot koetshuis. Nadat het echtpaar in 1859 naar Den Haag verhuisde is Het Enzerinck meerdere malen van eigenaar gewisseld. Drie maal in de geschiedenis van het landgoed werd het verbonden met het nabijgelegen landgoed Den Bramel, de laatste keer in 1897 toen beide in bezit kwamen van W.J. Thate. In 1928 lieten jonkheer F.K. van Lennep en zijn vrouw H.C.A. Labouchère een kinderspeelhuisje bouwen voor hun kleinkinderen. Vanaf WOII werd het landhuis gebruikt als verzorgingshuis. In 1986 wordt het landgoed in delen verkocht. Het parkbos werd eigendom van Natuurmonumenten, huis en tuin gingen naar dhr. E.O. Bramer, de boerderij achter het koetshuis kwam aan de bewoner de heer Breuker, terwijl het weer tot woonhuis verbouwde koetshuis in 1990 gekocht werd door het echtpaar Tuijn. In 1996 werd het landhuis met directe omgeving gekocht door echtpaar Viersen. De historische parkaanleg bestaat uit oprijlanen, een landschapspark, moestuin, bos, weilandjes en akkers.×