Huys te Warmont

Het Huis te Warmond is zijn geschiedenis als adellijke residentie begonnen. Het was het huis van de heren van Warmond. In 1362 wordt heer Jacob van Woude door Machteld, vrouwe van Voorne, beleend met `sijn huys tot Warmonde, sijn heemwerff met alle de huysinghe daer opstaant en metten boomgaerde [...]`. Via het geslacht van Duvenvoorde komst het huis in 1774 in handen van C.P. baron van Lynden, die het huis ingrijpend liet verbouwen waarmee het zijn huidige classicistische aanzien kreeg. Ook liet hij het monumentale nog bestaande koetshuis bouwen. Na diverse verervingen wordt het huis in 1901 aan de lakenfabrikant C.H. Krants verkocht. Deze familie verkoopt de buitenplaats in 1960 aan de gemeente Warmond. Het park wordt vervolgens verkocht aan de Stichting Het Zuid-Hollands Landschap en het huis aan de Stichting Huis te Warmond, die er naar streeft het huis particulier bewoond te houden. Exterieur en interieur zijn sinds de laatste bewoners nauwelijks gewijzigd. Ondanks het statige karakter, was het leven er naar de huidige maatstaven Spartaans te noemen. Nog in de dagen van Krantz moest drinkwater in vaten worden aangevoerd, vond verlichting plaats met kaarsen en olielampen en kon het er `s-winters bij gebrek aan voldoende verwarming bitter koud zijn. Het park (in de volksmond het Bos van Krantz) is vanaf 1800 geleidelijk tot een landschappelijke aanleg getransformeerd met slingerpaden, waterpartijen, open plekken en doorzichten. Fraaie hekpijlers markeren de ingang, waar zich tevens een portierswoning bevindt. In het bos verscholen ligt de oranjerie waar nog een rozen- en kruidentuin te vinden is.×