De Wildenborch

Van oorsprong lag De Wildenborch te midden van moerassen. In 1371 werd roofridder Sweder Rodebaert van Wisch vermeld als eigenaar van het kasteel. De heren van Wisch kwamen regelmatig in conflict met de steden Zutphen en Deventer en met de hertog van Gelre. In 1490 en in de periode 1506-1508 hebben deze het kasteel vergeefs belegerd. In 1512 gaf Johan van Wisch zich over en vanaf 1523 zorgde de hertog van Gelre voor een vaste bezetting. Van 1544 tot 1700 was het landgoed het grootste deel van de tijd in handen van het geslacht Van Limburg Stirum.

In 1780 kocht Damiaan Hugo Staring het ongeveer 600 hectare grote landgoed met kasteel. Daarvan was alleen de nog de bewoonbare poorttoren over, die hij met twee vleugels liet uitbreiden. Damiaans zoon Antoni kreeg in 1791 het goed in beheer. Hij was landbouwvernieuwer en bekleedde diverse politieke functies, maar werd vooral bekend als dichter. Hij zorgde voor de afwatering van het Wildenborchs gebied en liet een loofbos aanplanten. Na de dood van

zijn weduwe in 1843 is het landgoed verdeeld onder de erven. Kleinzoon Jan Isaac Brants nam het beheer van de Wildenborch over. Hij bouwde een ronde toren tegen de entree van het huis, hij vergrootte het huis met een tuinkamer aan de achterzijde en hij vormde de formele tuin om in een landschappelijk park.

Het kasteel, dat vanaf 1924 in andere handen was, kwam in 1931 terug in de Staringfamilie. Het werd dat jaar met park en wat bos (20 ha.) aangekocht door kunsthistoricus Mr. A. Staring en zijn echtgenote. Zij lieten de Engelse stijltuinen achter het huis aanleggen. Het landgoed is in 1976 is ondergebracht in een familiestichting, om zo de continuïteit te waarborgen. In 2016 is het achterliggende bos – het Bosket - gekocht van het Geldersch Landschap. Het landgoed is inmiddels 40 ha groot. Het huis wordt nog steeds bewoond door een nazaat van A.C.W. Staring. Het parkbos is vrij toegankelijk. De tuin is een paar dagen per jaar opengesteld voor publiek.