Ruïne Teylingen

De ruïne van Teylingen bestaat uit ringmuur met daarop de nog 18 meter hoge muurresten van een zaaltoren. Het is de woning geweest van Jacoba van Beieren.

Kasteel Teylingen is waarschijnlijk begin dertiende eeuw gebouwd door Willem van Teylingen, die verwant was aan de graven van Holland. In opdracht van Willems zoon Dirk werd er een nieuw woongebouw opgetrokken op de al aanwezig ringmuur van het kasteel. Hierbij werd de vorm van de muur gevolgd, en daardoor kreeg het gebouw een enigszins gebogen vorm.
Nadat Dirks zoon Willem in 1283 overleden was, kwam het kasteel in handen van de graven van Holland. Floris V gaf het voor het leven aan zijn vriendin en nicht Catharina van Dubuy. Na haar dood werd Teylingen tot de ambtswoning van de houtvester van Holland en functioneerde het als jacht- en lustslot van de graven. Jacoba van Beieren bracht er haar laatste jaren door, totdat zij in 1436 overleed. Daarna werd het steeds minder gebruikt. Vermoedelijk is het in 1573 door de Spanjaarden in brand gestoken.
In 1614 werd het dak van de zaaltoren hersteld. Op de voorburcht werd een nieuw tweebeukig woonhuis opgetrokken, zodat er weer gasten ontvangen konden worden.
In 1676 woedde er wederom een grote brand in het oude woongebouw, waarbij vloeren en dak verloren gingen. De ruïne werd niet meer hersteld.
Begin twintigste eeuw kwam Teylingen in bezit van de Staat der Nederlanden en werden de nog overeind staande muren geconsolideerd. Tegenwoordig is de ruïne in handen van de Stichting Beheer Kasteel Teylingen.
×