Kasteel Amerongen

Kasteel Amerongen heeft zijn huidige uiterlijk gekregen aan het eind van de zeventiende eeuw. Het kasteel was toen vrijwel tot de grond toe afgebrand door de Fransen, en werd toen herbouwd in de Hollands classicistische stijl als een sober gedecoreerd, vrijwel vierkant huis. Bijzonder is dat de toegangsbrug twee loopvlakken heeft: een naar het souterrain, en een tweede naar de bel-étage. De onderste brug was bedoeld voor het personeel, de bovenste voor de familie en de gasten.

Het kasteel is oorspronkelijk in de dertiende eeuw gebouwd. De eerste bekende bezitters waren Hendrik en Diederic Borre, die het huis in leen hielden van Floris V, graaf van Holland. De voorburcht was echter een leen van de bisschop van Utrecht. Halverwege de zestiende eeuw werd het huis verkocht aan Goert van Reede van Saesveld. Zijn kleinzoon, Godert Adriaan van Reede van Amerongen, was eigenaar van het huis toen het in 1673 door de Fransen werd verwoest omdat Godert niet in eigen persoon de souvereiniteit van de Franse koning Lodewijk XIV kwam erkennen. Godert verbleef meestal aan buitenlandse hoven als vertegenwoordiger van de Republiek, wat betekende dat zijn echtgenote Margareta Turnor thuis de dagelijkse gang van zaken bestierde. Zij trad op als de bouwvrouwe van het nieuwe kasteel. Ook de tuin toen werd aangepakt: deze kreeg een geometrische aanleg.

De Van Reedes bleven in bezit van kasteel Amerongen tot 1879. Amerongen werd toen door de laatste vrouwelijke Van Reede overgedragen aan Godard John George Carel graaf van Aldenburg Bentinck. In 1918 ontving hij op kasteel Amerongen de uit Duitsland gevluchte keizer Wilhelm II, diens echtgenote en hofhouding. Zij zouden er bijna anderhalf jaar verblijven. Wilhelm tekende er de akte van abdicatie.

In 1977 verkochten de erven van graaf Bentinck het kasteel en de tuinen aan de Stichting Utrechtse Kastelen. Het kasteel werd hierna voor het publiek opengesteld. Sinds 1982 is het in bezit van de Stichting Kasteel Amerongen.
×