Huis Warmelo

Het bakstenen Huis Warmelo is particulier bezit en was lange tijd de residentie van prinses Armgard, de moeder van prins Bernhard. U kunt er nu genieten van een dagje uit, een tochtje maken in een van de vele koetsen en door de prachtige tuinen wandelen.

Het huis Warmelo wordt voor het eerst vermeld in 1415, toen er een Arend van Warmelo woonde. Zijn nazaten bleven tot 1600 op het huis wonen, bijna twee eeuwen! Toen werd het verkocht en kwam het al snel in handen van de familie Sloet. Het was deze familie die het huidige huis heeft gebouwd.
Het huis is omgracht en bestaat uit een brede, maar ondiepe frontvleugel en een smallere achtervleugel. De huidige middenpartij van de voorgevel en het interieur zijn bij restauratie in 1927-1929 aangebracht. Het huis heeft nog een gang met zeventiende-eeuwse ribloze kruisgewelven en een kelder met tongewelf. In 1875 werd een smallere aanbouw tegen dit huis opgetrokken, waarin fragmenten van ouder muurwerk werden opgenomen. Waarschijnlijk behoorden deze fragmenten tot een tussenbouw, die de frontvleugel van het huidige huis verbond met een hoge achtervleugel.
De funderingen van de gesloopte achtervleugel vormen de keermuren van het in de twintigste eeuw aangelegde terras. Ook de Sloets bleven bijna twee eeuwen op Warmelo wonen. Nadat zij het verkochten, wisselde het huis een paar keer van eigenaar, onder wie een Franse markies en een jonkvrouwe Van den Santheuvel, die misschien als eerste bonsaiboompjes naar Warmelo bracht. Zij was een verwoed tuinierster en gaf opdracht voor de geometrische tuinen in neostijlen op het terrein tussen de binnen- en de buitengracht. Daarbuiten werd een landschappelijk park aangelegd. Haar schoondochter verkocht het huis in 1952 aan prins Bernhard. Na de dood van diens moeder werd de familie Avenarius eigenaar.