Kasteel Sterkenburg

Ergens in de tweede helft van de dertiende eeuw bouwde een telg uit de familie Van Wulven, die meer kastelen in de omgeving bezat, Sterkenburg. Eigenaar Ernst van Wulven probeerde, zoals vele kasteeleigenaren, de Utrechtse bisschop en de Gelderse graaf tegen elkaar uit te spelen en zo voor zichzelf wat politieke speelruimte te creëren. Een eeuw later stierf de familie uit en kwam Sterkenburg in andere handen. Het kasteel had toen een vijfhoekige vorm en de tegenwoordig zo karakteristieke ronde toren is daar wat later aan toegevoegd. In de dikke muren was voldoende plek voor een trap. De toren had aanvankelijk vooral een militaire functie, maar werd later opgehoogd en toen was er ook wat meer ruimte voor wooncomfort.
Latere eigenaren van Sterkenburg waren gedwongen om het kasteel te verkopen om hun schulden te voldoen. Zo kwam het kasteel in de achttiende eeuw in handen van de familie Mamuchet van Houdringe, een gevluchte hugenotenfamilie die ook buitenplaatsen bij Baarn en De Bilt bezat. Via vererving werd Jan Jacob van Westrenen de volgende kasteelheer. Bekend is dat er toen een grote zaal met schilderijen aanwezig was, plus een groot salet, een eetzaal en slaapkamers, waarvan er een behangen was met wandtapijten. Hij liet het huis flink verbouwen: er kwam een nieuwe vleugel op de plek van de oude ingang en een oude vierkante toren werd gesloopt. Het middeleeuwse kasteel was een luxe buitenhuis geworden. De mode veranderde echter en in 1848 liet Johan Kneppelhout, de nieuwe eigenaar, het huis opnieuw grondig renoveren. Een nieuw trappenhuis, een nieuwe woonvleugel en nog meer ingrepen moesten zorgen voor een geriefelijke woning. Inmiddels is het huis opnieuw verbouwd tot verschillende wooneenheden.×