Kasteel Slangenburg

Het kasteel is het gastenverblijf van de nabijgelegen abdij St. Wilibrord. De naam heeft niets met slangen te maken, maar met de beek die door het landgoed stroomt en ‘Slingebeek’ heet.

Aan het begin van de zestiende eeuw was het kasteel eigendom van Willem van Baer. De westelijke hoektoren en een deel van de aansluitende woonvleugels vormen het oudste deel van het kasteel: in 1585 werd een groot deel van het kasteel door de Staatse troepen in hun strijd tegen de Spanjaarden en hun aanhangers verwoest. Het duurde twintig jaar voordat een nazaat van Willem het kasteel weer herbouwde maar pas aan het einde van de zeventiende eeuw gaf een nieuwe verbouwing het kasteel zijn huidige uiterlijk met de U-vorm. Toen werd ook een groot park rond het kasteel aangelegd.
Het hoofdhuis was en is nog steeds omgeven door een gracht. Dat Slangenburg in de zeventiende eeuw nog steeds door katholieken werd bewoond, blijkt uit de aanwezigheid van een schuilkapel, een illegaal kerkje, in het kasteel. De kamers werden door de toenmalige eigenaar luxueus ingericht met plafond- en wandschilderingen. Nieuwe eigenaren hebben ook daarna nog kleinere aanpassingen verricht, maar het meest ingrijpende was de bouw van een abdij op het landgoed in de twintigste eeuw. Toen was de Slangenburg inmiddels in handen van een Duitse industrieel. Om die reden werd na 1945, ondanks dat er geen sprake was van steun aan de Nazi’s, het gebouw geconfisqueerd. Sindsdien beheert het Rijk het gebouw en is Staatsbosbeheer verantwoordelijk voor het park.×