De Burcht te Leiden is een van de best bewaarde voorbeelden van een mottekasteel. Het complex bestaat uit een ringmuur op een kunstmatige burchtheuvel, motte genaamd. De ringmuur bestaat deels uit tuf ...
De Burcht te Leiden is een van de best bewaarde voorbeelden van een mottekasteel. Het complex bestaat uit een ringmuur op een kunstmatige burchtheuvel, motte genaamd. De ringmuur bestaat deels uit tufsteen, deels uit baksteen, en is het resultaat van talrijke herstelwerkzaamheden die er in de loop van de tijd aan zijn uitgevoerd. De Burcht heeft een diameter van ca. 35,5 m., en de ringmuur met kantelen is gemiddeld 6,2 m. hoog.
Het is niet bekend hoe de Burcht te Leiden is ontstaan. Uit archeologische onderzoek is gebleken dat de vroegste heuvel ter plekke al in de tiende eeuw is opgeworpen. Deze heuvel is in de elfde eeuw opgehoogd tot ca. 9 m. boven het maaiveld. Waarschijnlijk stond er toen nog een houten gebouw op. De huidige tufstenen bebouwing is vermoedelijk in de twaalfde eeuw in opdracht van de graven van Holland opgetrokken. Tufsteen was duur bouwmateriaal, dat van ver gehaald moest worden. De Burcht is in de loop van de tijd aangepast aan de eisen van de tijd en vele malen gerestaureerd. In de veertiende en vijftiende eeuw heeft er een toren op het terrein gestaan, maar deze is weer verdwenen.
Vanaf het midden van de veertiende eeuw werd de Burcht meer en meer omgeven door bebouwing, waardoor de militaire functie van het complex verloren ging. In de zeventiende eeuw was de burchtheuvel beplant met fruitbomen en was er een hertenkamp ingericht. Ook is de heuvel op enig moment gebruikt als een soort watertoren: binnen de ringmuur zijn twee waterreservoirs teruggevonden die de Visfontein op de Vismarkt van water voorzagen.
Tegenwoordig is het burchtcomplex een rijksmonument. De Burcht is vrij toegankelijk voor het publiek.
×
