Kasteel Hoensbroek

De naam van kasteel Hoensbroek is een verbastering van de familie die het huis bouwde: Hoen van den Broek, wat werd Hoen tzo Broek en zo naar Hoensbroek. Het kasteel bestond toen uit een rechthoekig gebouw en een toren, die werden bereikt via een ophaalbrug. Later kwamen daar nog een woonvleugel en een zware toren bij. Bouwheer was Herman Hoen, die in 1388 van de hertog van Brabant het broekgebied buiten Heerlen verkreeg.
Na zijn dood liet hij het kasteel na aan zijn beide zoons: tot in de zeventiende eeuw moesten die twee takken het huis Hoensbroek delen en dat zorgde regelmatig voor ruzies.

Hoensbroek werd verbouwd met een grote toren en een nieuwe woonvleugel, waarvan de meeste kamers ook haarden kregen, die met marmeren zuilen waren versierd. In 1675 kreeg de toenmalige bewoner de titel markies van de Spaanse koning. Een erfeniskwestie in de familie, waarbij ook de Franse filosoof Voltaire betrokken zou zijn geweest, leidde tot een financiële ramp voor de familie Van Hoensbroek, die inmiddels over nog enkele kastelen beschikte.
Daarom woonde de familie zelf niet meer op Hoensbroek. Dat kwam dan ook in de achttiende eeuw leeg te staan. Verval trad in en het is niet verwonderlijk dat in 1899 een deel van Hoensbroek instortte.

Het kasteel werd in de twintigste eeuw eerst gebruikt voor de opvang van weeskinderen, later als kantoor van de Staatsmijnen. De gemeente gebruikt het kasteel voor culturele doeleinden na enkele grote restauraties te hebben doorgevoerd. ×